უბრალოდ,ვერ გავჩუმდები!..

მესამე წელია მეცხრე კლასს ქართულ ენასა და ლიტერატურას ვასწავლი.
წიგნი,რომელსაც ვიყენებთ "როდონაიას ქართულით" არის ცნობილი.
მომწონს,ბევრი რამ.
ასევე ბევრი რამ,არ მომწონს.
ერთ-ერთი,რასაც ყველაზე საინტერესოდ განვიხილავთ,ნუგზარ შატაიძის მოთხრობაა.
არასდროს მოქცეულან მოსწავლეები ამ მოთხრობაში ნახსენები ქუჩური ტერმინოლოგიის ტყვეობაში.პირიქით,უფრო მკაფიოდ გაიაზრეს,რა არის ცუდი და რა-კარგი...
ეს ფრაზები მეცხრეკლასელ მოსწავლეებს ბევრად ადრე გააგებინეს ქუჩაში,უბანში,ფილმებში,ბევრგან...
"მოგზაურობა აფრიკაში"არსებული რეალობაა.მძაფრია ემოციაც,განცდაც,აღქმაც...
მერე მოსწავლეები იმაზე ფიქრობენ,როგორ დაასრულონ მოთხრობა.
ყველას ნაწერში,ბიჭი ბედნიერია.
არ ცხოვრობს "მუყაოს სახლში".
არ სტკივა.
არ ეძებს,იპოვნა...
მათეულ ფინალში არსად ისმის ჟარგონული ფრაზები,გინება,სიბილწე...
ესე იგი,მოთხრობამ არ "გააფუჭა" ბავშვები!..
ასეც უნდა ყოფილიყო,კლასიკა არ რყვნის!!!
კარგი რა,მნიშვნელოვანი პრობლემებით დაკავდით!